Net als de andere leden ben ik eens rustig gaan zitten voor deze questionnaire van Marcel Proust. Ik werd gevraagd 5 vragen uit te kiezen en deze te beantwoorden. Heel makkelijk denk je dan…… maar dat is niet helemaal waar……sommige vragen zijn heel voor de hand liggend of juist confronterend. Ik heb er 5 uitgekozen waarvan ik denk dat deze het meeste over mijn persoonlijkheid zeggen althans waarmee jullie snel een beeld krijgen over wie ik nu ben……. En natuurlijk, net als bij alle andere is de grootste liefde van mijn leven nu mijn echtgenoot, en zijn ook mijn kinderen en zelfs de hond de liefdes van mijn leven. En net als alle andere wil ik tijdens mijn laatste ademteug vredevol en zonder pijn inslapen ………….maar dit alles zegt niet zo veel over mijn persoonlijkheid, toch? Dus zie onderstaand wie ik, Concetta Trovatello, nu echt ben… Welke karaktertrek van jezelf spreekt je het minst aan? Ik vergeet absoluut niets en kan heel moeilijk vergeven. Misschien kan zelfs gezegd worden dat ik haatdragend ben. “Sorry zeggen” is ook iets wat niet in mij zit. Ik probeer mijn kinderen daarentegen wel te leren dat ze moeten vergeven en (gemeend) sorry moeten kunnen zeggen. Gelukkig lukt dat aardig. Zelf probeer ik hierin ook te groeien. In de afgelopen 3 jaren heb ik deelgenomen aan een postacademische (mediation)opleiding. Het laatste jaar bestond met name uit psychologielessen; lessen waarmee ik tools aangeleerd/aangereikt heb gekregen om voor mijn cliënten in te zetten in mijn mediationpraktijk. Door deze psychologielessen heb ik veel eigen inzicht gekregen en heb ik nog meer geleerd te relativeren. Hierdoor ben ik in staat geweest ter zake deze negatieve karaktertrekken te groeien……….alhoewel, ik heb ook geleerd dat deze eigenschappen nooit helemaal uit mij zullen verdwijnen en deel uit maken van wie ik ben. Bij welke gelegenheid lieg je? Er is geen specifieke gelegenheid waarbij ik kan zeggen dat ik lieg. Echter, zo heel af en toe is een ‘echt’ leugentje om bestwil niet erg. Naar mijn mening is het niet altijd noodzakelijk om de waarheid te zeggen; zeker niet als je daarmee iemand krenkt of veel verdriet doet. Je zegt tegen een kersverse moeder toch ook niet dat haar baby’tje lelijk is? In sommige situaties moet je de waarheid zeggen en is het onvermijdelijk dat je iemand daarmee verdriet doet. Echter, wanneer sprake is van een situatie waarbij het vertellen van de waarheid absoluut géén goed doet, niet noodzakelijk is en alleen maar verdriet brengt en misschien nog wel zeer nare en vervelende consequenties met zich meebrengen, kan een leugentje om bestwil op zijn plaats zijn. Wanneer van zo’n situatie sprake is, is moeilijk op voorhand te omschrijven. Dit is veelal een gevoels- en vooral ook gewetenskwestie. Wat vind je het meest vervelend aan je uiterlijk? Zoals de meesten, heb ook ik – naar mijn mening – een vervelend dingetje aan mijn lichaam…..mijn echte zuid Italiaanse neus……. Voor Italianen een gewone doorsnee neus, niets bijzonders. Maar in mijn ogen een spitse neus met een hobbeltje erop en die op elke foto op de voorgrond staat….. dit had ik echt wel liever anders gezien. Maar ik realiseer me ook dat deze neus bij mij hoort en zelfs een ‘teken’ is van mijn afkomst; het maakt onderdeel uit van mij en wellicht kan gesteld worden ook van mijn cultuur….. dus al zou ik al het geld in de wereld kunnen missen voor plastische chirurgie, zou ik deze neus niet veranderen. Wat beschouw je als de laagste diepte van ellende? Als je echt helemaal alleen bent! Geen vrienden of familie meer om mee te praten of gewoon zo maar eens samen te zijn. Armoede, slechte gezondheid en ander tegenslagen zou ik allemaal aan kunnen, zo lang ik maar (echte) vrienden en familie om mij heen heb. Met hen kan ik alles doorstaan! Wat waardeer je het meest in je vrienden? Dat zij er echt voor mij zijn als ik ze nodig heb. Onvoorwaardelijk en zonder enige twijfel! Echte vrienden kun je op één hand tellen. Je hoeft je echte vrienden niet dagelijks te zien of te spreken; soms kan eens in de paar maanden al voldoende zijn. Mijn ervaring is dat vele mensen om je heen zich vrienden noemen, maar eigenlijk zijn het niet meer dan goede kennissen waarmee je een leuke tijd kunt hebben. Immers, als het erop aankomt, blijven er maar een paar ECHTE vrienden over die er daadwerkelijk voor je zijn. Deze echte vrienden moet je koesteren en je moet er net zo onvoorwaardelijk en zonder enige twijfel voor hen zijn!